Het was weer een geslaagd kamp. Bijna alle scouts waren er en we hebben genoten van het weer.
Op de vrijdag begon het spektakel voor de leiding al om 3 uur. Na het bij elkaar sprokkelen van de patrouille spullen en de gezamenlijke materialen kon de aanhanger worden geladen.
Een maal onderweg zat de kamp stemming er al in totdat we onverwachts een lekker band kregen met de aanhanger. Gelukkig kon de ANWB ons helpen. Hierbij was Paul in actie alleen dan vanuit zijn werk. We hadden de reserveband opgehaald en werd er netjes onder geplaatst. Tot op heden heb ik nog nooit een lekkenband met scoutingkampen meegemaakt wat dit nu al een uniek kamp maakte.
De zaterdag ochtend werd de leiding vanuit een opgespannen zeiltje, dat zei een tent noemen, wakker. Toen werden de laatste punten op de i gezet zodat het kamp om 9:30 kon beginnen. De opkomst was groot want er waren wel 16 scouts aanwezig.
Nadat er de ouders waren uitgezwaaid, de omgeving was verkend en de opening was geweest konden de scout beginnen aan de eerste opgave. Kampkeuken bouwen. De eeuwen oude opdracht van een kampkeuken bouwen komt toch altijd weer met complicaties. Zo heeft de ene groep geen idee waar te beginnen en de andere doet maar wat. Uiteindelijk is er voor een gezamenlijke kampkeuken gekozen om zo af te kijken hoe er gekookt moest worden(denk ik). Vervolgens keken de scouts om zich heen en vroegen zich af waar de tenten zouden zijn. Het enige wat de scouts zagen was zoals eerder genoemd een opgespannen zeiltje waar de spullen van de leiding omheen stonden. Toen werd opdracht 2 duidelijk maak een onderkomen. Als voorbeeld konden ze nabouwen wat de leiding had gemaakt, een zogeheten ” frietbuiltje”. Na enige tijd hadden de scouts ook deze opdracht voltooid.
De middag brak aan en het brood stond op tafel. Voor en tijdens het eten klonk de ene vraag na de ander: Wat gaan we doen? Hoe laat is het? Wanneer gaan we? Wat moeten we meenemen? Hoe werkt dit? Hoe zit dat? En van af dat moment klonk het elke keer vanuit de leiding “Is er wat aan de hand? trek dan aan de bel een vraag het je PL” of “Wie weet het nou wel? het is je PL” en enige andere varianten. Na dit hilarische tafereel moest er wel degelijk wat gedaan worden, het was namelijk tijd voor de hike. Een voor een lopen de patrouilles van het terrein met pijn en moeite om de route te kunnen volgen. Met goede moet vertrekken als laatste de leiding naar de post om zo de scouts op te wachten. Nadat een van de leiding als callcenter heeft gespeeld zijn de scouts aangekomen op de post en konden na een korte pauze direct door de route te volgen. Ze waren namelijk pas op de helft en inmiddels was het al vijf uur. Gelukkig verliep de terugreis goed zodat er nog in het licht gekookt en afgewassen kon worden.
De schemer viel en het idee van een kampvuur kwam weer ter sprake. Wat is een kamp zonder kampvuur? Niets, het zit tenslotte in de naam “kampvuur”. Helaas kon er geen vuur gemaakt worden omdat er code oranje was. Nee, het was geen feest van oranje maar een stook verbod. Hierdoor mochten er geen open vuren worden gemaakt. In plaats van vuur begonnen we aan het spel buskruit. De scouts waren uiteindelijk moe en werd door de leiding naar bed gestuurd. bed? ik bedoel natuurlijk naar hun eigen frietbuiltje gestuurd. “Wel tandenpoetsen voor het slapen gaan!” zo klonk de laatste zin van deze dag.
De ochtend brak aan na een regenachtige en rumoerige nacht, van lekkende frietbuiltjes lag je namelijk niet stil. Rond half 9 kwam de zon goed door en werd er al volop gegeten bij het ontbijt. Het einde kwam al in zicht toen de scouts hoorde dat ze moesten opruimen. Het kampement was in 1/3 van de tijd afgebroken en opgeruimd. Misschien hebben de scouts toch iets geleerd van efficiëntie en samenwerking. Met een leeg veld verlaten we het terrein om te gaan zwemmen in de grote Aa. Echter bleek dit een kleinere rivier dan gedacht. Na een korte duik vervolgde we de reis naar het kasteel van Heese. Ook hier was een teleurstelling aangezien de duur van de rondleiding 1,5 uur duurde en dit niet paste in de planning. Zonder rondleiding mochten we het terrein niet op van de bewoners van het kasteel. De leiding zocht een weg om toch de dag goed af te sluiten. En bij de ijssalon leek dit aardig te lukken. Iedereen had twee grote bollen ijs om zo weer terug te lopen naar het kampterrein om af te sluiten. Daar werden de vlaggen weer ingehaald en konden de ouders hun zoon weer ophalen met alle wasgoed.
De scouts sliepen al bijna nog voordat ze in de auto’s waren gestapt. Dit gaf de leiding een goed gevoel, weer een geslaagd kamp. Nu rest alleen de foto’s en de bedankjes nog voor de mensen die dit mogelijk hebben gemaakt. Bedankt!
Mede mogelijk gemaakt door:
Familie Bosman | beschikking stellen van de aanhanger.
Mark | rijder van de aanhanger op de heenweg incl. avontuur van de lekkenband.
Martijn | rijder van de aanhanger op de terugweg.
Scoutsleiding | Tim & Frits.
Bedankt allen en tot volgende keer!